Pedagog szkolny
Do zadań pedagoga szkolnego należy:
Prowadzenie badań i działań diagnostycznych uczniów, w tym diagnozowanie indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych uczniów w celu określenia mocnych stron, predyspozycji, zainteresowań i uzdolnień uczniów oraz przyczyn niepowodzeń edukacyjnych lub trudności w funkcjonowaniu uczniów, w tym barier i ograniczeń utrudniających funkcjonowanie ucznia i jego uczestnictwo w życiu szkoły.
Diagnozowanie sytuacji wychowawczych w szkole w celu rozwiązywania problemów wychowawczych stanowiących barierę i ograniczających aktywne i pełne uczestnictwo ucznia w życiu szkoły.
Udzielanie pomocy psychologiczno-pedagogicznej w formach odpowiednich do rozpoznanych potrzeb.
Podejmowanie działań z zakresu profilaktyki uzależnień i innych problemów dzieci i młodzieży.
Minimalizowanie skutków zaburzeń rozwojowych, zapobieganie zaburzeniom zachowania oraz inicjowanie różnych form pomocy w środowisku szkolnym i pozaszkolnym uczniów.
Inicjowanie i prowadzenie działań mediacyjnych i interwencyjnych
w sytuacjach kryzysowych.
Pomoc rodzicom i nauczycielom w rozpoznawaniu i rozwijaniu indywidualnych możliwości, predyspozycji i uzdolnień uczniów.
Wspieranie nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i innych specjalistów w:
rozpoznawaniu indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych uczniów w celu określenia mocnych stron, predyspozycji, zainteresowań i uzdolnień uczniów oraz przyczyn niepowodzeń edukacyjnych lub trudności w funkcjonowaniu uczniów, w tym barier i ograniczeń utrudniających funkcjonowanie ucznia i jego uczestnictwo w życiu przedszkola, szkoły i placówki;
udzielaniu pomocy psychologiczno-pedagogicznej.
Pedagog specjalny
Do zadań pedagog specjalnego należy:
Współpraca z nauczycielami, wychowawcami, innymi specjalistami, rodzicami oraz uczniami w:
prowadzeniu badań i działań diagnostycznych związanych z rozpoznawaniem indywidualnych potrzeb rozwojowych
i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych uczniów w celu określenia mocnych stron, predyspozycji, zainteresowań i uzdolnień uczniów oraz przyczyn niepowodzeń edukacyjnych lub trudności
w funkcjonowaniu uczniów, w tym barier i ograniczeń utrudniających funkcjonowanie ucznia i jego uczestnictwo w życiu szkoły i placówki,rekomendowaniu do realizacji działań w zakresie zapewnienia aktywnego i pełnego uczestnictwa uczniów w życiu szkoły oraz dostępności, o której mowa w ustawie o zapewnianiu dostępności osobom ze szczególnymi potrzebami,
rozwiązywaniu problemów dydaktycznych i wychowawczych uczniów,
określaniu niezbędnych do nauki warunków, sprzętu specjalistycznego i środków dydaktycznych, odpowiednich ze względu na indywidualne potrzeby rozwojowe i edukacyjne oraz możliwości psychofizyczne ucznia.
Współpraca z zespołem nauczycieli i specjalistów w zakresie opracowania i realizacji indywidualnego programu edukacyjno-terapeutycznego ucznia posiadającego orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego, w tym zapewnienia mu pomocy psychologiczno-pedagogicznej.
Wspieranie nauczycieli, wychowawców, innych specjalistów w:
rozpoznawaniu przyczyn niepowodzeń edukacyjnych uczniów lub trudności w ich funkcjonowaniu, w tym barier i ograniczeń utrudniających funkcjonowanie ucznia i jego uczestnictwo w życiu szkoły lub placówki,
udzielaniu pomocy psychologiczno-pedagogicznej w bezpośredniej pracy z uczniem,
dostosowaniu sposobów i metod pracy do indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych ucznia oraz jego możliwości psychofizycznych,
doborze metod, form kształcenia i środków dydaktycznych do potrzeb uczniów.
Udzielanie pomocy psychologiczno-pedagogicznej uczniom, rodzicom uczniów i nauczycielom.
Współpraca z instytucjami działającymi na rzecz dziecka i rodziny.
Przedstawianie propozycji w zakresie doskonalenia zawodowego nauczycieli szkoły w zakresie realizacji powyższych zadań.
Psycholog
Pedagog terapeuta
- Zajęcia rewalidacyjne
Z zajęć rewalidacyjnych korzystają uczniowie, którzy w orzeczeniu o potrzebie kształcenia specjalnego mają takie wskazanie.
W ramach 2 godzin zajęć rewalidacyjnych można realizować: terapię logopedyczną, psychologiczną lub inne zajęcia specjalistyczne.
- Zajęcia korekcyjno-kompensacyjne
Uczniowie z klas 1-3 kierowani są na zajęcia na wniosek wychowawcy klasy, a w klasie 4 na wniosek nauczyciela języka polskiego.
Od klasy 5 uczniowie posiadający opinię poradni psychologiczno-pedagogicznej, w tym poradni specjalistycznej, o specyficznych trudnościach w uczeniu się, w tym z: dysleksją, dysgrafią, dysortografią, dyskalkulią – mogą na terenie szkoły korzystać z pomocy pedagoga-terapeuty.
Zajęcia odbywają się w formie:
- grupowych zajęć (do 5 uczniów) – zajęcia prowadzone są przez specjalistów z zakresu terapii pedagogicznej,
- konsultacji – zgodnie z zaleceniami zawartymi w opinii oraz wskazówkami pedagoga-terapeuty, uczniowie wykonują codziennie w domu ćwiczenia. Przynajmniej 2 razy w miesiącu przychodzą na konsultacje z zeszytem ćwiczeń i otrzymują wskazania do dalszej terapii. Uczniowie mogą również przynosić zeszyty ćwiczeń do nauczyciela języka polskiego, który uczy w ich klasie.
- Trening słuchowy Metodą Tomatisa
Trening słuchowy Metodą Tomatisa® to stymulacja audio-psycho-lingwistyczna, która polega na kształtowaniu uwagi słuchowej, czyli świadomego odbierania bodźców dźwiękowych. Wzmacnianie umiejętności aktywnego słuchania przyczynia się do poprawy funkcjonowania w wielu sferach: motorycznej, językowej, komunikacyjnej, wyobrażeniowej oraz emocjonalno-społecznej.
Dziecko w trakcie terapii korzysta ze specjalnych słuchawek, które dostarczają mu odpowiednio przygotowanego materiału dźwiękowego, zarówno drogą powietrzną jak i drogą przewodnictwa kostnego. W terapii wykorzystywane są utwory Mozarta i chorały gregoriańskie.
Z treningów słuchowych Metodą Tomatisa® korzystać mogą uczniowie, u których rozpoznano:
- zaburzenia uwagi słuchowej,
- zaburzenia ze spektrum autyzmu,
- nadpobudliwość psychoruchową,
- zaburzenia przetwarzania sensorycznego,
- opóźniony rozwój mowy,
- dysleksję,
- problemy w nauce szkolnej,
- problem z koncentracją,
- jąkanie,
- słabą przyswajalność języków obcych,
- drażliwość,
- stres,
- depresję.
Przewidywane osiągnięcia i korzyści:
- poprawa komunikacji,
- poprawa dojrzałości społecznej,
- poprawa uwagi i lateralizacji słuchowej,
- redukowanie przyczyn zaburzeń mowy,
- poprawa sprawności ruchowej,
- większa aktywność i zainteresowanie pracą na lekcjach,
- lepsza koncentracja i mniejsza męczliwość,
- mniej nieadekwatnych reakcji emocjonalnych,
- nabycie umiejętności radzenia sobie ze stresem.
O terminie rozpoczęcia terapii decyduje specjalista – praktyk Metody Tomatisa® .
Treningi słuchowe poprzedzone są testami uwagi słuchowej przeprowadzanymi specjalistycznym sprzętem diagnostycznym. Wyniki uzyskane w teście mają wpływ na wybór programu terapeutycznego.
Zajęcia trwają codziennie przez 15 dni ok. 60 minut i odbywają się w formie trzech sesji w danym roku szkolnym (pierwszy dzień – test uwagi słuchowej, przez 14 dni godzinne treningi, następnie ok. 2-3 miesiące przerwy).
Zajęcia mają charakter indywidualny bądź w parze (w zależności od doboru programu).
- Trening słuchowy, wzrokowy i motoryczny metodą Warnkego
W ramach zajęć rewalidacyjnych oraz korekcyjno-kompensacyjnych prowadzone są treningi funkcji podstawowych metodą Warnkego. Metoda ta znajduje zastosowanie u uczniów z:
- zaburzeniami przetwarzania słuchowego,
- dysleksją,
- problemami w nauce czytania i pisania, trudnościami w nauce,
- problemami logopedycznymi,
- z afazją.
Do efektów terapii zalicza się m. in.:
- kształtowanie umiejętności słyszenia kierunkowego,
- nabywanie umiejętności odróżniania długości i wysokości dźwięków,
- nabywanie umiejętności prawidłowej i szybkiej reakcji na bodźce,
- poprawa rozumienia mowy w hałasie,
- zmniejszenie poziomu stresu związanego z nauką,
- poprawa integracji obupółkulowej,
- wsparcie nauki czytania i pisania.
Uczniowie pracują na sprzęcie Audio4Lab Brain Audiometr i Alpha Trainer.
- EEG BioFeedback
Z treningów biofeedback korzystać mogą uczniowie, u których na podstawie orzeczenia do kształcenia specjalnego, opinii poradni specjalistycznej, lub zaświadczenia lekarza specjalisty, np. neurologa, rozpoznano:
- słabą pamięć,
- słabe spostrzeganie,
- trudności w koncentracji uwagi,
- specyficzne trudności w pisaniu i czytaniu (dysleksja, dysortografia, dysgrafia),
- trudności w uczeniu się matematyki (dyskalkulia),
- słabą komunikację i zaburzenia relacji społecznych dziecka z otoczeniem,
- małą odporność na stres, tremę w sytuacjach szkolnych,
- obniżoną samoocenę itp.
Zgłoszenia na zajęcia przyjmowane są przez cały rok szkolny.
O terminie rozpoczęcia terapii biofeedback decyduje kolejność zgłoszeń, przy czym uczniowie
z orzeczeniami i opiniami z poradni psychologiczno-pedagogicznych (wskazania do terapii EEG BFB) zawsze mają pierwszeństwo.
Zakres i czas trwania oddziaływań terapeutycznych dostosowywany jest do aktualnych potrzeb i możliwości dziecka, a o ich doborze decyduje terapeuta.
Zajęcia trwają 45 minut i odbywają się 1 raz w tygodniu.
Zajęcia mają charakter indywidualny.
- BioFeedback manualny
BM może być wykorzystany do neuro-rehabilitacji czy do terapii zajęciowej. Jednym z założeń systemu jest praca z pacjentem w tak zwanej terapii wczesno-interwencyjnej (wczesno-wspomagającej), a także podczas wszystkich etapów treningu, rehabilitacji. Biofeedback Manualny można wykorzystać w przywracaniu zdolności motorycznych uczniów, a dzięki zaangażowaniu dziecka wzrasta motywacja do pracy. Dzięki pracy z urządzeniem podnosi się rozwój funkcji poznawczych, co podnosi neuroplastyczność mózgu. Dodatkowo praca z urządzeniem ma wpływ na podniesienie siły mięśniowej połączonej z lepszą koordynacją.
Metoda ta znajduje zastosowanie w pracy z dziećmi z różnymi zaburzeniami począwszy od ADHD, przez zaburzenia poznawcze, problemy z koordynacją wzrokowo-ruchową, czy nawet spektrum autyzmu.
Biofeedback Manualny często wykorzystuje się w rehabilitacji pourazowej, przy problemach neurologicznych jako narzędzie do terapii manualno-ruchowej.
- Światłoterapia jasnym światłem z AVS PSIO
Działanie programów zawartych w AVS jest oparte na zasadzie stymulacji audiowizualnej, czyli oddziaływaniu słuchowych i wzrokowych bodźców zmysłowych na funkcjonowanie mózgu.
AVS wytwarza impulsy dźwiękowe i świetlne o różnych częstotliwościach wynikowych, które odpowiadają wartościom częstotliwości poszczególnych stanów świadomości. To sprawia, że mózg jest celowo stymulowany do określonych stanów świadomości, w zależności od rodzaju użytego programu.
Wskazania do stosowania światłoterapii:
- depresja sezonowa,
- objawy stresu dnia codziennego,
- stan ogólnego rozbicia i zmęczenia,
- problemy ze snem,
- nadpobudliwość, zespół ADHD.
Logopeda
Terapię logopedyczną organizuje się dla dzieci z:
- deficytami kompetencji,
- wadami wymowy,
- zaburzeniami sprawności językowych utrudniających naukę.
Nabór dzieci na zajęcia logopedyczne odbywa się każdego roku szkolnego.
Decyzję o zakwalifikowaniu na terapię logopedyczną podejmuje logopeda, na podstawie logopedycznych badań przesiewowych prowadzonych we wrześniu, uwzględniając dokumentację i informacje przekazane przez rodziców/opiekunów prawnych oraz osoby pracujące z dzieckiem.
W zajęciach uczestniczą dzieci:
- zakwalifikowane przez logopedę,
- kontynuujące terapię w szkole,
- dzieci posiadające zalecenia do uczestnictwa w zajęciach (opinia wydana przez publiczną/niepubliczną poradnię psychologiczno-pedagogiczną i/lub orzeczenie wydane przez publiczną poradnię psychologiczno-pedagogiczną, w tym publiczną poradnię specjalistyczną).
Liczba uczestników zajęć wynosi od 1 do 4 dzieci. W przypadku dzieci posiadających orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego, zajęcia prowadzone są indywidualnie. Czas terapii uzależniony jest od indywidualnych potrzeb i możliwości dziecka, trwa od 45 do 60 minut.
W terapii logopedycznej wybór metod jest uwarunkowany rodzajem zaburzenia.
W zależności od charakteru trudności logopedzi wykorzystują dostosowane do wieku i możliwości dziecka sposoby pracy terapeutycznej, także z wykorzystaniem systemów leczniczych MFS stosowanych w leczeniu zaburzeń motorycznych.
Integracja sensomotoryczna
Metoda integracji sensorycznej powstała w latach sześćdziesiątych XX wieku, jej twórczynią jest Jean Ayres. Integracja sensoryczna jest procesem, dzięki któremu mózg otrzymując informację ze wszystkich systemów zmysłowych, dokonuje ich segregacji, rozpoznania, interpretacji i integracji z wcześniejszymi doświadczeniami.
Zadaniem terapii integracji sensorycznej jest dostarczenie odpowiedniej ilości bodźców sensorycznych. Terapia obejmuje integrację podstawowych reakcji posturalnych, integrację obu stron ciała, stymulację rozwoju reakcji równoważnych, praksji, orientacji przestrzennej i lateralizacji, czucia powierzchniowego i głębokiego.
Usprawnia małą i dużą motorykę, koncentrację uwagi, zdolności wzrokowe i słuchowe. Poprawia funkcjonowanie emocjonalne, samoświadomość i samoocenę. Zadaniem terapeuty jest, przy zastosowaniu odpowiednich technik, eliminowanie, wyhamowywanie lub ograniczenie niepożądanych bodźców obecnych przy nadwrażliwościach sensorycznych lub dostarczanie silnych bodźców, co jest konieczne przy podwrażliwościach systemów sensorycznych.
Terapia odbywa się w sali specjalnie do tego przystosowanej i wyposażonej w odpowiednie przyrządy. Wyposażenie musi przede wszystkim obejmować wiele urządzeń do stymulacji systemu przedsionkowego, proprioceptywnego i dotykowego, ale również wzrokowego, słuchowego i węchowego. Jest to dla dzieci przed wszystkim świetna zabawa. Podczas zajęć dzieci huśtają się na różnych huśtawkach, w hamaku, jeżdżą na deskorolce, wspinają się na drabinki, pokonują tory przeszkód, skaczą i dotykają różnych faktur. Dzięki takiej zabawie poprawia się integracja bodźców zmysłowych i wzmacniane są procesy nerwowe, będące bazą do rozwoju konkretnych umiejętności (np. pisania, czytania, jazdy na rowerze). Dziecko czując, że odnosi sukcesy, podnosi swoją samoocenę. Te doświadczenia przenosi również poza salę terapeutyczną.
Do stymulowania układu przedsionkowego wykorzystuje się: huśtawki, drabinki, hamaki, bujaki, równoważnie, deski rotacyjne, trampolinę, stożek, walce do toczenia, piłki rehabilitacyjne, deskorolki, materace czy też baseny z piłkami.
Do ćwiczeń koordynacji ruchowej: hula hop, tunele, worki bokserskie, tarcze z rzutkami, liny.
Do stymulacji dotykowej i proprioceptywnej: stosuje się wszelkiego rodzaju masażery, taśmy do ćwiczeń, tkaniny i materiały o różnej fakturze, drobne przedmioty różniące się pod względem kształtów i wielkości, a także maty rehabilitacyjne z różnymi wypustkami.
Terapia Integracji Sensorycznej przeznaczona jest m. in. dla dzieci z:
- trudnościami w zakresie umiejętności ruchowych (słaba koordynacja ruchowa, trudności z utrzymaniem równowagi)
- problemami emocjonalnymi (nadmierna wrażliwość, nerwowość, lęk, stres, chwiejność, trudności z koncentracją, uwagą, spostrzeganiem)
- opóźnionym rozwojem mowy
- problemami z opanowaniem umiejętności szkolnych (czytaniem, pisaniem, liczeniem)
- nadpobudliwością psychoruchową
- zaburzeniami praksji, motoryki małej i dużej
- zaburzeniami w obrębie wzroku i słuchu
- nadwrażliwością lub podwrażliwością na różne bodźce sensoryczne
- niepełnosprawnością intelektualną,
- nadpobudliwością psychoruchową,
- autyzmem,
- dysfunkcjami narządów zmysłu,
- dysfunkcjami narządów ruchu,
- trudnościami w nauce,
- specyficznymi trudnościami w nauce.
Na Terapię Integracji Sensorycznej w szkole może uczęszczać dziecko posiadające wskazania do takiej terapii zawarte w orzeczeniu o kształceniu specjalnym, w opinii psychologiczno – pedagogicznej lub od specjalisty. Zajęcia mają formę indywidualną. Czas trwania i częstotliwość: 1 raz w tygodniu, 45minut.
Arteterapia
W ramach pomocy psychologiczno-pedagogicznej organizujemy według potrzeb zajęcia o charakterze arteterapeutycznym w celu wzbudzania emocji, które wywierają korzystny wpływ na zaspakajanie potrzeby samorealizacji dziecka oraz przejawiane przez niego formy aktywności.
Organizacja zajęć:
Zajęcia odbywają się cotygodniowo i trwają 1-2 godziny lekcyjne. Działania skierowane są do grupy dzieci z zaburzeniami w zachowaniu, niską samooceną, nieśmiałością, trudnościami szkolnymi, ale przejawiającymi zainteresowania artystyczne. Celem spotkań jest ukierunkowanie uczniów na odkrycie nowych możliwości i osiągnięcie zmian w zachowaniu. Grupa liczy 5-10 osób. Metody pracy są dostosowane do możliwości percepcyjnych dziecka i oparte na spontanicznej aktywności. Zajęcia prowadzone są przez nauczyciela posiadającego kwalifikacje z zakresu terapii pedagogicznej i arteterapii.
Spodziewane efekty:
Dziecko
- wyraża swoje myśli, emocje i przeżycia w sposób społecznie akceptowany,
- czuje się zauważone i docenione,
- nabywa większej pewności siebie,
- kształtuje adekwatną samoocenę,
- przeżywa sukcesy i znosi porażki,
- nawiązuje prawidłowe relacje z rówieśnikami,
- współpracuje w grupie,
- jest wrażliwe na potrzeby innych,
- wykazuje się kreatywnością w działaniach twórczych,
- rozwija wrażliwość estetyczną.
Zajęcia rozwijające kompetencje
emocjonalno-społeczne
Zajęcia adresowane są do uczniów szkoły podstawowej z:
- zaburzeniami komunikacji społecznej,
- nadpobudliwością,
- zahamowaniem,
- niską samooceną,
a także:
- nieśmiałych,
- mających problemy szkolne, które wynikają z parcjalnych wyników.
Spotkania mają na celu dostarczyć uczniom doświadczeń korektywnych, zmniejszać napięcia, nauczyć jak radzić sobie z przykrymi emocjami oraz prawidłowej komunikacji.
Zajęcia mają charakter zabawowy z wykorzystaniem różnorodnych technik, form i materiałów, które mają na celu wspieranie rozwoju psychoruchowego.
Głównym celem zajęć jest poprawa społecznego i emocjonalnego funkcjonowania dzieci i nauka nowych umiejętności.
Spotkania prowadzone są przez specjalistów i odbywają się raz w tygodniu, w wymiarze 2 godzin lekcyjnych.
Socjoterapia
Rehabilitacja ruchowa
Kwalifikowanie ucznia na zajęcia odbywają się na podstawie:
- orzeczenia do kształcenia specjalnego,
- zaświadczenia lekarskiego od lekarza specjalisty.
Inne formy pomocy:
ZINDYWIDUALIZOWANA ŚCIEŻKA KSZTAŁCENIA
Podstawą zorganizowania zindywidualizowanej ścieżki kształcenia dla uczniów jest opinia poradni psychologiczno-pedagogicznej. Zanim jednak zostanie wydana opinia poradni, wychowawca klasy, do której uczęszcza uczeń sporządza opinię wychowawcy o uczniu.
Opinia ta określa:
trudności w funkcjonowaniu ucznia w szkole zawarte w opinii nauczycieli i specjalistów prowadzących zajęcia z uczniem dotyczącej jego funkcjonowania w szkole.
w przypadku ucznia obejmowanego zindywidualizowaną ścieżką kształcenia ze względu na stan zdrowia – także wpływ przebiegu choroby na funkcjonowanie ucznia w szkole
ograniczenia w zakresie możliwości udziału wychowanka w zajęciach edukacyjnych wspólnie z oddziałem szkolnym,
Po uzyskaniu opinii od wychowawcy klasy rodzic/prawny opiekun zgłasza się do poradni psychologiczno pedagogicznej, przedkłada dokumentację (w przypadku ucznia obejmowanego zindywidualizowaną ścieżką kształcenia ze względu na stan zdrowia uzyskane od lekarza specjalisty zaświadczenie lekarskie) i ustala termin badania dziecka.
Wzory dokumentów zamieszczone są na stronie internetowej poradni, do której rodzic/prawny opiekun zamierza zgłosić dziecko.
Po spełnieniu ww. warunków specjaliści poradni psychologiczno-pedagogicznej po zapoznaniu się z dokumentacją dostarczoną przez rodzica/prawnego opiekuna oraz na podstawie analizy funkcjonowania ucznia uwzględniającej efekty udzielonej dotychczas przez szkołę pomocy psychologiczno-pedagogicznej sporządzają opinię.
Wydana przez poradnię psychologiczno – pedagogiczną opinia o zindywidualizowanej ścieżce kształcenia wskazuje:
zakres, w jakim uczeń nie może brać udziału w zajęciach edukacyjnych wspólnie z odziałem szkolnym,
okres objęcia ucznia zindywidualizowaną ścieżką kształcenia (nie dłuższy niż jeden rok szkolny),
działania, jakie powinny być podjęte w celu usunięcia barier ograniczeń utrudniających funkcjonowanie ucznia i jego uczestnictwo w życiu szkoły.
Po uzyskaniu opinii wydanej przez poradnię psychologiczno – pedagogiczną rodzic/prawny opiekun dostarcza ją do szkoły, do której uczęszcza jego dziecko.
Dyrektor szkoły na wniosek rodziców/prawnych opiekunów lub pełnoletniego ucznia, po wpłynięciu opinii do szkoły ustala tygodniowy wymiar godzin realizowanych indywidualnie oraz występuje do organu prowadzącego o ich przyznanie.
Organizując uczniowi zajęcia na podstawie opinii poradni psychologiczno – pedagogicznej wskazującej objęcie dziecka zindywidualizowaną ścieżką kształcenia, uwzględnia zalecenia wynikające z opinii poradni, jak też konieczność zrealizowania przez ucznia podstawy programowej.
NAUCZANIE INDYWIDUALNE
Nauczanie indywidualne organizuje się dla dzieci i młodzieży, których stan zdrowia uniemożliwia lub znacznie utrudnia uczęszczanie do szkoły.
Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie indywidualnego obowiązkowego rocznego przygotowania przedszkolnego dzieci i indywidualnego nauczania dzieci i młodzieży, nauczanie indywidualne organizuje się na czas określony w orzeczeniu (nie krótszy niż 30 dni i nie dłuższy niż jeden rok szkolny) i w taki sposób, aby możliwe było wykonanie zaleceń w nim zawartych.
Dyrektor w uzgodnieniu z organem prowadzącym ustala zakres i czas prowadzenia zajęć. Powinny się one odbywać w bezpośrednim i indywidualnym kontakcie nauczyciela z uczniem. Na wniosek rodzica możliwe jest zorganizowanie nauczania indywidualnego w formie zdalnej.
Nauczanie indywidualne prowadzone jest przez nauczycieli szkoły, którym dyrektor powierzy ich prowadzenie. Prowadzenie zajęć indywidualnego nauczania z uczniami klas I – III szkoły podstawowej powierza się jednemu lub dwóm nauczycielom.
W indywidualnym nauczaniu realizuje się wszystkie obowiązkowe zajęcia edukacyjne (uczeń realizuje podstawę programową) wynikające z ramowego planu nauczania dostosowane do potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych ucznia.
Tygodniowy wymiar godzin zajęć indywidualnego nauczania z uczniem
INDYWIDUALNE ZAJĘCIA EDUKACYJNE (w grupie do pięciu osób)
dla uczniów posiadających orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego
Indywidualne Zajęcia Edukacyjne (prowadzone indywidualnie lub w grupie do pięciu uczniów) organizowane są dla uczniów posiadających orzeczenie poradni psychologiczno-pedagogicznej o potrzebie kształcenia specjalnego.
(Przepisy ogłoszone w sierpniu 2017 r. mówią o tym, że dzieci posiadające orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego mogą mieć wybrane zajęcia edukacyjne realizowane indywidualnie lub w małej grupie liczącej maksymalnie 5 uczestników).
Zalecenia zawarte w orzeczeniu poradni psychologiczno-pedagogicznej mogą, choć nie muszą, wskazywać na zajęcia, które uczeń ma realizować indywidualnie lub w grupie. Wyżej wymienione zajęcia dyrektor organizuje, gdy w szkole konieczność realizowania takiej formy wsparcia wynika z orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego lub wielospecjalistycznej oceny poziomu funkcjonowania ucznia. Ilość godzin oraz poszczególne przedmioty, które uczeń będzie realizował indywidualnie lub w grupie do pięciu osób powinny zostać jasno określone w Indywidualnym Programie Edukacyjno – Terapeutycznym.
Na wszystkie pozostałe zajęcia lekcyjne uczeń powinien uczęszczać razem ze swoja klasą.
- Zwolnienie z nauki drugiego języka obcego
Dyrektor szkoły zwalnia ucznia z nauki drugiego języka obcego:
- na wniosek rodziców (prawnych opiekunów) oraz
- na podstawie opinii poradni psychologiczno-pedagogicznej, również specjalistycznej.
Zwolnienie następuje do końca danego etapu edukacyjnego ucznia z:
- wadą słuchu,
- głęboką dysleksją rozwojową,
- afazją,
- niepełnosprawnościami sprzężonymi,
- autyzmem, w tym z zespołem Aspergera,
- niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim.
- Zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze
Uczniów kwalifikują wychowawcy w porozumieniu z nauczycielami przedmiotów. Grupy są rotacyjne, do 8 uczniów.
Pierwszeństwo mają uczniowie, którzy udział w ZDW mają wpisany w zaleceniach opinii/orzeczenia poradni psychologiczno-pedagogicznej.